Η αξία ενός δευτερολέπτου

ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ !!

Όλοι μας έχουμε εκφράσει πολλές φορές με αυτές τις δύο λέξεις κάποια ψυχική εκτόνωση αυτογνωσίας ή μοιρολατρικής αποδοχής ενός γεγονότος.

Συνήθως η έκφραση «κακιά στιγμή» συνοδεύεται από κάποια επιφανειακή αυτοκριτική για ένα οδυνηρό γεγονός της ζωή μας, το οποίο με το με το υποθετικό «αν» προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε.

Αν κάτι άλλο συνέβαινε…, αν αργούσα ένα δευτερόλεπτο, αν δεν πήγαινα εκεί… , τότε δεν θα γίνονταν το κακό και τότε όλα θα ήταν διαφορετικά. Ο χρόνος όμως δεν γυρίζει πίσω και το γεγονός είναι η πραγματικότητα που ζούμε.

Αλήθεια, πόσο εύκολα προσπαθούμε να βρούμε δικαιολογίες ή ενόχους για ένα ατυχές γεγονός και πόσο εύκολα καταφεύγουμε σε υποθέσεις και σε πολλά “αν” για να λειάνουμε την κόψη του μαχαιριού που τραυμάτισε την καρδιά μας.

Αν, αν , αν…. για μια χαμένη ευτυχία που ήταν δίπλα μας ίσως και χρόνια , αλλά δεν είχαμε μάτια να την δούμε αλλά όταν η ευτυχία αυτή χάθηκε άφησε πίσω της μεγάλο θόρυβο που μας ξύπνησε για να ανοίξουμε τα μάτια της ψυχής, μας αλλά ήταν πλέον αργά.

ΝΕΚΡΟΤΟΜΕΙΟ

Οι καθημερινές σκηνές θλίψης στον χώρο του νεκροτομείου πού έζησα τα τελευταία 40 χρόνια έχουν εμπεδώσει στην ψυχή μου την πεποίθηση ότι “άνθρωπος” όχι μόνο δεν βλέπει ψηλά (Άνω-Θρώσκω=Ανθρωπος) αλλά ούτε δίπλα του παρά μόνο θρώσκει (Βλέπει) με μεγάλη έπαρση αποκλειστικά το σαρκίο του και κτίζει την ευτυχία του με υλικά αγαθά και πολύ χρήμα πατώντας πολλές φορές και πάνω στην αδικία και στην κακία.

Τυφλός όμως δεν είναι αυτός που δεν έχει μάτια αλλά αυτός που δεν βλέπει με τα μάτια της ψυχής του ότι υπάρχουν δίπλα του παιδία, γυναίκα ή άνδρας, συνάνθρωποι, φίλοι και συγγενείς.
Τυφλός είναι αυτός που δεν βλέπει με τα μάτια της ψυχής του αυτούς που έχουν ανάγκη από την βοήθεια του ή έστω έχουν την ανάγκη από ένα καλό λόγο για να στηρίξουν το ηθικό τους.
Τυφλός τέλος είναι αυτός που δεν βλέπει ότι μια απλή καθημερινή ημέρα είναι μια ακόμη ευτυχισμένη ημέρα της ζωής του, ότι το κλάμα του παιδιού του είναι η ευτυχία της οικογένειας, ότι είναι ευτυχισμένος γιατί μια βροχερή ημέρα θα ξυπνήσει και θα πάει στην εργασία του όταν πολλοί άλλοι ή δεν έχουν εργασία ή βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου .
Και όμως όλα όσα προανέφερα αλλά πολλά άλλα θα έπρεπε να τα βλέπει ο άνθρωπος με τα μάτια της ψυχής του σαν μικρές συνιστώσες της καθημερινής του ευτυχίας και όχι ως αφορμές για γκρίνιες και μεμψιμοιρίες.

Πιστεύει ότι ο ανόητος άνθρωπος ότι είναι παντοδύναμος και αισθάνεται δυστυχισμένος κάθε φορά που διαπιστώνει ότι υπάρχουν άλλοι που είναι πιο ισχυροί υλικά και όχι μόνο από αυτόν.
Στρέφει την πλάτη του στους δυστυχούντες γιατί μέσα στην ψυχή του δεν υπάρχει χώρος ούτε για λύπηση, ούτε για πόνο αλλά ούτε και για χαρά για ότι ωραίο συμβαίνει ή υπάρχει γύρω του.
Είναι ανόητος όμως όποιος νομίζει ότι θα είναι πάντοτε ισχυρός γιατί η τύχη είναι άστατη και σίγουρα όχι παντοτινή.

Άυλος πλούτος είναι η ευτυχία, η ορθή χρήση των πολλών ή λίγων αγαθών είναι η ευτυχία και όχι η ασταμάτητη συσσώρευση υλικών και χρημάτων.

Ανάπηροι δεν είναι αυτοί που δεν έχουν χέρια αλλά αυτοί που δεν απλώνουν τα χέρια τους για να αγκαλιάσουν τους συνανθρώπους τους.

Οι πλούσιοι συμπεριφέρονται σοφά όταν αυτοί, αν και βρίσκονται με αφθονία αγαθών, σκέπτονται τον τόπο τους και φροντίζουν για τους δυστυχούντες.

Λίγοι δυστυχώς αντιλαμβάνονται ότι το μέλλον είναι για όλους άγνωστο και κανείς δεν γνωρίζει τι θα συμβεί στο επόμενο δευτερόλεπτο.

Σοφός άνθρωπος είναι ο προνοητικός άνθρωπος, είναι αυτός που καλοδέχεται την κάθε στιγμή της ζωής θετικά, είναι αυτός που βρίσκεται συνεχώς κοντά στους ανθρώπους και τέλος είναι αυτός που αισθάνεται ευτυχισμένος μια συνηθισμένη ημέρα της ζωής του.

Σοφός είναι ο άνθρωπος που τις απλές οικογενειακές στιγμές της ζωής του τις χαίρεται γιατί γνωρίζει ότι είναι αδύνατον όλη του η ζωή να περάσει χωρίς βάσανα και χωρίς απώλειες αγαπημένων προσώπων.

Τα βάσανα, ο θάνατος και οι αποχωρισμοί έρχονται κάποια στιγμή σε όλους μας είτε είμαστε πλούσιοι είτε φτωχοί, είτε Πρωθυπουργοί, είτε εργάτες.

Αργά η γρήγορα, σε όλους μας ανεξαιρέτως έρθουν οδυνηρές στιγμές ίσως και στο επόμενο δευτερόλεπτο. Τότε θα αντιληφθούμε πόσο μεγάλη ευτυχία περιέκλειαν τα τόσα δευτερόλεπτα της ζωής μας που εμείς τα σπαταλήσαμε χωρίς να τα χαρούμε και χωρίς να χαρίσουμε χαρά στα άτομα που αγαπούσαμε και τώρα χάθηκαν και δεν θα τα ξαναδούμε.

Τσούγκα Ματθαίου
Καθηγητού Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας