Πως η πίστη ορίζει την υγεία σου!

Για δεκαετίες, η επιστήμη συνειδητά απομόνωσε τις λειτουργίες του σώματος, από τις πνευματικές. Σκοπός ήταν να αποκωδικοποιήσει με ρεαλισμό και αξιοπιστία, όλα τα φαινόμενα που αφορούσαν στην υγεία.

Η ανακάλυψη του DNA, του γενετικού μας κώδικα, ενίσχυσε αυτή την τάση. Στο τέλος παραδεχθήκαμε ότι όλα είναι γραμμένα και προγραμματισμένα να συμβούν. Ο πυρήνας του κυττάρου θεωρήθηκε τότε, το κέντρο της ζωής μας.

Αν θα ζήσουμε πολλά χρόνια, χωρίς αρρώστιες καθορίζεται από την ακολουθία των γονιδίων μας. Το ίδιο συμβαίνει και για το αντίθετο. Με την πληροφορία αυτή, η επιστήμη ξεκίνησε να σχεδιάζει προληπτικές εξετάσεις για να διευκρινίσει τον κίνδυνο, που έχει ο καθένας να αναπτύξει κάποια αρρώστια.

Η ελπίδα στράφηκε στην γονιδιακή ιατρική. Αν γνωρίζουμε τα κακά γονίδια, ίσως μπορέσουμε να τα αλλάξουμε, ή να τα αδρανοποιήσουμε. Όντως, αναπτύχθηκαν πολλές ενδιαφέρουσες τεχνικές προς την κατεύθυνση αυτή και σύντομα θα δούμε τα οφέλη τους.

Μήπως, λοιπόν ο άνθρωπος μπορεί να ξεφύγει από το πεπρωμένο του, με την βοήθεια της γονιδιακής ιατρικής. Αυτό, ίσως τελικά συμβεί αλλά κρύβει και πολλές παγίδες.

Αν μπορούμε να βρούμε τα κακά γονίδια, θα μπορούσαμε να μπούμε στον πειρασμό να παραγγείλουμε το DNA των παιδιών μας, σε κάποιο εργαστήριο. Θα μπορούσαμε να αποκλείσουμε ολόκληρους πληθυσμούς από ασφαλιστικά δικαιώματα, λόγω κακού DNA. Ίσως, τελικά να μπορούν να θεραπευτούν γονιδιακά, μόνο όσοι θα μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά.

Και ενώ είχε θεριέψει αυτή η συζήτηση τα τελευταία χρόνια και το Hollywood γέμισε τις κινηματογραφικές αίθουσες με τέτοιου είδους σεναριολογία, ήρθε η επιγενετική. Ένα παρακλάδι της γενετικής που εξετάζει την επίδραση του περιβάλλοντος ενός κυττάρου, στην έκφραση του γενετικού υλικού.

Η επανάσταση της επιγενετικής

ονίδια μπορούν να αλλάξουν την συμπεριφορά τους, αν αλλάξει το περιβάλλον τους. Αυτό σημαίνει ότι ένα κακό γονίδιο εκφράζεται σε ένα κακό περιβάλλον, ενώ αυτό μπορεί να μη συμβεί, αν το περιβάλλον είναι καλό.

Το περιβάλλον το καταφέρνει αυτό μέσω της κυτταρικής μεμβράνης. Πάνω σε αυτήν υπάρχουν αναρίθμητοι υποδοχείς, που αντιλαμβάνονται τις χημικές και ορμονικές μεταβολές του περιβάλλοντος. Όταν αυτές αλλάζουν μέσω της κυτταρικής μεμβράνης μεταβιβάζουν το μήνυμα στον πυρήνα του κυττάρου. Εκεί τα γονίδια δέχονται το μήνυμα και μπλοκάρονται ή ενεργοποιούνται.

Η κυτταρική μεμβράνη λοιπόν λειτουργεί σαν ένας εγκέφαλος, που αντιλαμβάνεται το περιβάλλον και αποφασίζει αν θα μπλοκάρει ή θα ενεργοποιήσει τα γονίδια του πυρήνα του. Οι υποδοχείς που υπάρχουν πάνω στα κύτταρα, υπάρχουν και στον εγκέφαλο.

Με αυτό τον τρόπο ο εγκέφαλος μπορεί να αντιλαμβάνεται τις μικρές μεταβολές των χημικών ουσιών και των ορμονών. Αντιλαμβάνεται δηλαδή τις αλλαγές, που συνοδεύουν την καλή ή την κακή υγεία.

Η αντίληψη αυτή γίνεται υποσυνείδητα και το μόνο που καταλαβαίνουμε εμείς είναι συναισθήματα. Πόσες φορές δεν έχει τύχει, να αισθανόμαστε κάποια συναισθηματική δυσφορία και αργότερα να εκδηλώνεται μια ασθένεια;

Τα συναισθήματα, η διάθεση μας δηλαδή, είναι μια ένδειξη της γενικότερης υγείας του οργανισμού. Αυτά τα συναισθήματα όμως, καθορίζουν και τις πράξεις μας. Τότε είναι που γινόμαστε αντικοινωνικοί, επιθετικοί, δυσάρεστοι, αυτοκαταστροφικοί. Έτσι, η κακή υγεία, δημιουργεί κακά συναισθήματα, τα οποία οδηγούν σε κακές πράξεις.

Το ίδιο ακριβώς κάνει και το κύτταρο. Όταν αντιλαμβάνεται κακό περιβάλλον προσπαθεί αρχικά να αμυνθεί, αλλά αν δεν τα καταφέρει ενεργοποιεί και ενεργοποιεί τα κακά γονίδια. Τελικά αυτοκαταστρέφεται, για να απαλλάξει τα γειτονικά κύτταρα από την παρουσία του. Πρόκειται για έναν προγραμματισμένο θάνατο-αυτοκτονία, υπό την επίδραση ενός δυσμενούς περιβάλλοντος.

Άρα, το γονιδιακό υλικό είναι ένα εργαλείο, με πολλαπλές επιλογές, για τις οποίες αποφασίζει ο εγκέφαλος του κυττάρου, που στην προκείμενη περίπτωση είναι η κυτταρική μεμβράνη. Αν προβάλουμε τα γεγονότα αυτά στον ανθρώπινο εγκέφαλο, η κινητήρια δύναμη είναι το συναίσθημα.

Ρηγόπουλος Δημήτριος
Στρατιωτικός Ιατρός, Παθολόγος